دومین پارک جدید و ملی افغانستان در شمال شرق این کشور واقع شده است. وسعت این پارک حدود یک میلیون هکتار است. این پارک چهار برابر بزرگتر از پارک ملی “یلوستون” در ایالات متحده امریکا است.

برکه‌ها و تالاب‌های کم‌عمق در برخی نقاط از ارتفاعات پامیر به چشم می‌خورند.

به دلیل اینکه ناحیه واخان بدخشان در یک منطقه دور افتاده واقع است، از جنگ در امان مانده است. با این حال فقر و شرایط نامساعد زندگی در این منطقه حاکم است. مردم منطقه با درامد حاصل از دامداری زندگی می کنند.

از قرن ها پیش واخی ها و قوم قرقیز در افغانستان به دور از تمدن و در انزوا بسر می برند. آنها کوچ نشین هایی بودند که در دامنه های و بالای کوه ها و تپه ها زندگی می کنند. با ایجاد پارک ملی جدید، سنت های شهروندان منطقه نیز محافظت می شود.

بخش‌هایی از کوه‌پایه‌های پامیر که به دلیل رانش تغییر شکل داده است

گوسفند مارکوپولو در کنار پلنگ برفی، یکی دیگر از حیوانات بومی این منطقه است که آنها را خطر انقراض تهدید می کند. همچنان خرس، بز کوهی و گرگ نیز از حیواناتی اند که در این منطقه وجود دارند. آنها نیز در معرض خطر شکارچیان قرار دارند.