گدایی در کشور نروژ ؛ یک معضل بزرگ!

در دو دهه اخیر موضوع گدایی در کشور نروژ تبدیل به یک معضل جدی شده است و راهکار های متفاوتی در راستای کنترل این مشکل به کار گرفته شده است، اما اکثر آنها بی نتیجه باقی مانده اند. در ادامه به دلیل و راهکار های این موضوع بیشتر می پردازیم.

مصوبات شهری در خصوص گدایی در کشور نروژ

در سال ۲۰۱۳ میلادی، ۴۲۸ شهرداری مستقل در سرتاسر نروژ دست به کار شدند تا محدودیت های جدیدی را برای گدایی در نروژ به مرحله اجرا بگذارند. یکی از شهرهایی که سال ها با معضل تکدی گری دست و پنجه نرم می کرد و نهایتا در این امر پیشگام شد، شهر چهل و چهار هزار نفری آرندال در جنوب نروژ بود که حتی برای افرادی که به گدایان کمک کنند، جریمه نقدی هم در نظر گرفت اما دیری نپایید که با مخالفت های شدید نهادها و سازمان‌های حقوق بشری علیه این حرکت، دولتمردان نروژی از این اقدام خود عقب نشینی کردند.

در سال ۲۰۱۵ میلادی هم، طرح ممنوعیت گدایی در کشور نروژ با کناره گیری حزب مرکزی از حمایت آن، منتفی شد. در طرح پیشنهادی، حتی سه ماه زندان هم برای متکدیان در نظر گرفته شده بود.

گدایی بر عهده شهرداری ها

در حال حاضر، دولت نروژ طرح ممنوعیت گدایی را به عهده خود شهرداری ها و بخشداری های نروژ گذاشته است که در مورد ممنوعیت یا عدم ممنوعیت گدایی در حوزه های خودشان رای گیری انجام دهند و تصمیم گیری کنند. تاکنون، ۸۳ شهرداری (کمون) در نروژ گدایی را در مناطق مربوط به خودشان محدود کرده اند. در تازه ترین خبر هم دولت نروژ تصمیم گرفته است که امسال ۱۵ میلیون کرون برای کنترل و بهبود شرایط گدایی در نروژ هزینه کند. این هزینه که به نوعی از سوی جیب مالیات دهندگان در نروژ تامین می شود، قرار است صرف فعالیت های زیر شود:

استخدام بیشتر نیروی انسانی برای نظارت بیشتر و جلوگیری از گدایی خشونت آمیز و ممانعت از ایجاد سروصدا در داخل واگن های مترو
فراهم سازی سرویس های بهداشتی (توالت) با کیفیت بیشتر در سطح شهر
افزایش فعالیت های شهرداری برای تمیزکاری و نظافت معابر شهری (که به دلیل اقامت های شبانه گدایان در سطح معابر شهری، جنگل ها و فضاهای سبز آلوده شده اند)
کنترل بیشتر روی روند مهاجرت گدایان از کشورهای شرق اروپا و حرکت به سمت ایجاد تغییرات در قوانین اقامتی در اروپا

معضل کارتن خواب ها و گدایی در نروژ تبدیل به یک امر مهم شده است.

ملیت گدایان در نروژ

گدایان نروژی از ملیت های مختلفی هستند، اما در مجموع به دو دسته‌ی اصلی تقسیم می شوند. گدایان کولی رومانیایی تبار و گدایان بی خانمان نروژی تبار.

گدایان رومانیایی تبار

عمده جمعیت گدایان و گدایی در کشور نروژ را گدایان کولی رومانیایی تبار (که به آنها اصطلاحا «روما» گفته می شود) تشکیل می دهند که عمدتا به‌صورت سازمان یافته و با مقاصد غیرقانونی و مجرمانه (از جمله روسپیگری و حمل و نقل مواد مخدر) برای گروه های قدرتمند مافیایی کار می کنند. بسیاری از آنها هیچگونه مشکل روحی و روانی و یا جسمانی ندارند و به‌نظر می رسد گدایی را یک شغل کاملا مناسب برای کسب درآمد می دانند. بالا بودن سطح درآمدی در نروژ موجب شده است که نروژ یکی از مهمترین و اصلی ترین مقاصد این باندهای مافیایی شود. تنها در طی ۵ سال، گدایان رومانیایی ۱۰۰ میلیون کرون را از نروژ به رومانی منتقل کرده اند.

گدایان نروژی تبار

دسته دوم گدایان نروژ را، گدایان نروژی تباری تشکیل می دهند که عمدتا یا شدیدا معتاد به الکل، مواد مخدر و قرص های روانگردان هستند و یا به‌خاطر مشکلات خانوادگی و اجتماعی، دچار بیماری های روحی و روانی هستند و عملا امکان کار کردن را ندارند. این دسته از گداها، عمدتا جایی را برای شب خوابیدن ندارند و از سوی دولت یا نهادهای حقوق بشری حمایت می شوند. البته تعداد زیادی نیز شب را در خیابان‌ها، پارک‌ها و سایر معابر عمومی شهری به صبح می رسانند.

گدایی در نروژ

تلویزیون ملی نروژ (ان.آر.کی) مستند جالبی را در مورد گدایی در کشور نروژ و به‌ویژه وضعیت سازمان دهی شده گدایان رومانیایی تبار پخش کرده است. پخش این مستند که به‌صورت دوربین مخفی، فعالیت های مرتبط گدایان با باندهای مافیایی در نروژ را به مدت دو سال به تصویر می کشد، با واکنش ها و بحث های بسیاری در نروژ همراه شد و ظاهرا پس از پخش این مستند، گدایان رومانیایی تبار زیادی شهر «برگن» در نروژ را به مقاصد شهرهایشان در رومانی ترک کردند. این مستند را به صورت کامل می توانید با کلیک بر روی همین لینک دنبال کنید.

البته تعداد گدایانی که عضو هیچ باند مافیایی نیستند و برای تامین مخارج خود و خانواده هایشان در رومانی گدایی می کنند، هم کم نیست؛ اما بزرگترین مشکل جامعه نروژ هم، با آن دسته از گدایان خارجی عمدتا رومانیایی است که با انگیزه سوء استفاده از شرایط خوب درآمدی و رفاه اجتماعی در نروژ، گروه گروه و بدون هیچگونه کنترل مرزی به نروژ می آیند و درآمد حاصل از گدایی خود را در اختیار باندهای مافیایی که کار اسکان و توزیع آنها را مدیریت می کنند می گذارند. این دسته از گدایان در بیشتر موارد بسیار سمج، جسور و گستاخ هستند و برای گدایی کردن از هر ترفندی استفاده می کنند. آنها بدون خریدن بلیت، سوار مترو و اتوبوس و ترامواهای شهری می شوند و پلیس نروژ هم تقریبا هیچ برخورد قاطعی نمی تواند با آنها داشته باشد. تقریبا همگی آنها بدون هیچگونه تحصیلاتی هستند و از این نظر شانس پیداکردن هیچ کاری را هم ندارند.

یکی از منابع اصلی درآمد بسیاری از گدایان در نروژ، کیسه های پلاستیکی پر از قوطی ها یا بطری های مصرف شده و خالیست.

بدین شکل که آنها روزانه به دنبال قوطی ها و بطری های خالی در درون سطل آشغال های شهری می گردند تا با جمع آوری و انتقال آنها به دستگاه‌های مخصوصی که درفروشگاه‌های مواد غذایی مستقر شده اند، پولی که بابت بازیافت آنها درنظر گرفته شده است را دریافت کنند. برای هر قوطی یا بطری خالی که دارای این امتیاز بازیافت برگشت پول یا «پانت» است، از نیم کرون تا دو کرون به‌صورت برگه های کاغذی قابل تبدیل به پول نقد بازگشت داده می شود.

فقر و گدایی واژه هایی مربوط به عصر حاضر نیستند و همواره در گذر تاریخ، کشورهای مختلف جهان با آن مواجه بوده اند اما اینکه چگونه با آن رفتار شود و چه راهکاری برای مهار و کنترل آن درنظر گرفته شود چیزی نیست که خیلی از کشورها در آن موفق عمل کرده باشند. چه طرح ممنوعیت گدایی و چه طرح اختصاص بودجه دولتی برای تسهیل شرایط گدایی نمی توانند راهکارهایی باشند که در درازمدت کارآمد باشند.

از طرفی وقتی با جمعیتی مواجه باشید که تقریبا همه آنها از کمترین تحصیلات یا آموزش های اجتماعی بهره مند نشده باشند و از آن مهم تر به‌خاطر فقر مداوم و نداشتن امکانات لازم، فرهنگ کار کردن را یاد نگرفته باشند، نمی توان کار زیادی انجام داد اما آنچه قابل انجام به نظر میرسد، کنترل ورود این جمعیت و محدود کردن قوانین مهاجرتی از راه تغییر در قوانین موجود است چون در غیر اینصورت، ابعاد این معضل اجتماعی روز به روز گسترده تر می شود و کنترل آن دیگر غیرممکن خواهد شد.